O söze takılmıştım. Tüm evreni özetleyen sihirli söze…Galaksiler , kara delikler, gök taşları ve gezegenler.O sözü emir telakki edip kusursuzca itaat ediyorlardı. Birçok gün ve gecemi dolduran , beni esir alan, yaptıklarımı ihbar edercesine çevreye haykıran söz.
“Bana öyle geliyor ki herkes yaşamını bir başkasının yaşamını mahvetmek için kullanıyor”
Mcmurphy karakterini canlandıran oyuncu , bu sözü söylerken parmağıyla sahneden beni gösteriyordu sanki. Bu güçlü, bir o kadar da çok gerçekçi bir sözdü.Belki evrenin sırrını vermiyordu; ama bu kürenin neden koca bir tımarhaneye dönüştüğünü çok güzel açıklıyordu.Ne de olsa benim yaşamımı mahvedenler , benim bir başkasının hayatı mehvetmeme sebep olmuyor muydu?Bu gerçek, kainat var olduğu sürece insanoğlunun değişmeyecek yazgısı olarak alnına yazılmış olmalıydı.O an bir kez daha anlamıştım ki bizler kusurlu varlıklardık ve bunun tek bir sebebi vardı; çünkü Tanrı, bizi böyle yaratmıştı.
